J. “Edgar” Demmink: een analyse

Een regelmatig bezoeker van deze website zond ons een interessante analyse, waarin hij parallellen blootlegt tussen Joris Demmink en J. Edgar Hoover, die van 1935 tot 1972 directeur van de Amerikaanse FBI was en van wie Wikipedia zegt: "Hoover geldt als omstreden, aan de ene kant bouwde hij de FBI uit tot een grote professionele organisatie, aan de andere kant had hij een grote persoonlijke macht opgebouwd waaraan zelfs de Amerikaanse presidenten niet zomaar voorbij konden gaan." De redactie van De Demmink Doofpot vindt de bijdrage van Johan Doets (pseudoniem, naam bij de redactie bekend) interessant genoeg om op deze website te publiceren:

De geschiedenis herhaalt zich. Dat idee kreeg ik toen ik een artikel las over de beruchte J. Edgar Hoover, de directeur van de Amerikaanse F.B.I. Bij de eerste alinea’s begon de analogie al en verder lezend werden de overeenkomsten tussen Joris Demmink en Edgar Hoover steeds opvallender. Niet alleen hadden zij een zeer hoge overheidsfunctie, zij maakten beiden hier op grove wijze misbruik van. Daarnaast hadden zij allebei een verborgen dubbelleven en slechts één linkerneusgat!

Oordeelt u zelf...

(Ik citeer uit Wikipedia en het Demmink-rapport van de onderzoeksjournalist Micha Kat. De gewone zinnen komen uit het Wikipedia-verhaal, de tussen haakjes geplaatste en cursieve regels zijn zinnen uit het verslag van Micha Kat en opmerkingen, gebaseerd op het boek “De Demmink Doofpot”).

J. Edgar Hoover (1895-1972) was een Amerikaans federaal ambtenaar. Als zodanig gaf hij gedurende 48 jaar leiding aan het Federal Bureau of Investigation, de F.B.I.

In 1924 werd hij benoemd tot directeur van het Bureau of Investigation. In 1935 werd de FBI opgericht waar Hoover directeur werd en bleef tot aan zijn dood in 1972. (Joris Demmink maakt sinds 1982 carrière bij het ministerie van Justitie). Onder Hoovers leiding onderging het BOI als onderzoeksbureau van het Amerikaanse department of Justice een aantal naamsveranderingen (Niet alleen de organisatie en de naam van het Nederlandse ministerie van Justitie werd veranderd, ook de huisstijl werd door een vrindje van Joris Demmink duurbetaald aangepast). Hoover geldt als omstreden, aan de ene kant bouwde hij de FBI uit tot een grote professionele organisatie, aan de andere kant had hij een grote persoonlijke macht opgebouwd waaraan zelfs de Amerikaanse presidenten niet zomaar voorbij konden gaan. (Joris Demmink is ook omstreden, hij heeft het Justitie apparaat omgevormd tot een in zichzelf gekeerde - deels corrupte - instantie die boven de wet staat, aan de andere kant heeft hij een enorme persoonlijke macht opgebouwd). De presidenten Truman, Eisenhower, Kennedy en Nixon hebben allen serieus overwogen Hoover te ontslaan. (Een aantal politici en gezagsdragers hebben geprobeerd (of beloofd) Joris Demmink weg te krijgen –Ha die Fred Teeven!-) . Steeds echter bleek Hoovers positie om allerlei redenen te sterk. (Joris Demmink heeft over veel van zijn tegenstanders belastende informatie en is hierdoor tot op zekere hoogte onaantastbaar).

Hoover stond wantrouwend tegenover de Amerikaanse burgerrechtenbeweging, met name tegenover diens kopstuk dominee Martin Luther King. Hij hield ook niet van al te succesvolle ondergeschikten; deze liepen het risico te worden weggepromoveerd. (Joris Demmink heeft de hand in alle mogelijke benoemingen van de politietop tot de hele rechterlijke macht. Verder staat hij wantrouwend tegen iedereen die tegen hem is.).

Er gingen al sinds de jaren '40 geruchten dat Hoover homoseksueel zou zijn. (Op de ministeries van Defensie en Justitie is de sekauele geaardheid van Joris Demmink al jaren een publiek geheim.). Hoover zou een innige band met zijn plaatsvervanger Clyde Tolson, of een travestiet hebben gehad, maar deze geruchten zijn nooit bewezen. (Joris Demmink is wat minder monogaam: hele reeksen voornamelijk jonge jongeren met onder andere Tsjechische namen worden genoemd). Ook vermeende banden met de maffia, waarvoor de FBI opmerkelijk weinig belangstelling had, werden evenmin bewezen. (De laatste twee decennia heeft het Justitiële apparaat zijn wettelijke taken nogal selectief uitgevoerd. Het is een terechte vraag of dit opzettelijk is gebeurd). Een recente biografie over voormalig FBI-baas J. Edgar Hoover, waarin feiten en fictie door elkaar heen lopen, werpt een nieuw licht op dit 'grootste gevaarlijke raadsel van Amerika'. (Het recent verschenen boek “De Demmink Doofpot” geeft een redelijk nauwkeurige opsomming van de niet geheel brandschone levenswandel van Joris Demmink).

Hoover, die 48 jaar lang aan het hoofd van de Federal Bureau of Investigation (FBI) stond, was een van de machtigste mensen uit de Amerikaanse geschiedenis. (Joris Demmink als secretaris-generaal op het ministerie van Justitie is een van de machtigste homo’s in Nederland). Algemeen was bekend dat je beter geen kritiek op hem of de dienst kon hebben. Deed je dat wel, dan kreeg je de FBI-agenten op je dak, werd je doopceel gelicht en je loyaliteit jegens de Verenigde Staten openlijk in twijfel getrokken. (Openlijke kritiek op Joris Demmink heeft nog steeds hele vervelende consequenties. In sommige gevallen kan dit leiden tot een plotselinge dood). Voordat hij in 1972 stierf zorgde Hoover ervoor dat de sporen van zijn eigen verleden zorgvuldig werden uitgewist. (Joris Demmink heeft via via de media gemanipuleerd, in sommige gevallen zelfs gecensureerd, Wikipedia-artikelen zijn aangepast, Justitiemedewerkers kregen een spreekverbod opgelegd, slachtoffers werden tot in de gevangeniscel aan toe geïntimideerd etc.). Hierdoor nam de mythevorming over J. Edgar Hoover nog grotere proporties aan. (In het geval Joris D. is er geen sprake van mythe- maar eerder van dramavorming). In de historische perceptie neemt de Amerikaanse 'slanke buldog' geen mooie plaats in. (In het heden neemt de Nederlandse misbruiker met de grote moedervlek op de linkerbil nou ook niet bepaald een ereplaats in). Hoover werd getypeerd als een gevaar voor de democratie, een man die op ongekende wijze misbruik maakte van zijn macht. (Commentaar overbodig). Er zijn veel overeenkomsten tussen de FBI onder Hoover en de maffia. (Er zijn helaas overeenkomsten tussen het Justitie-apparaat onder Demmink en een criminele organisatie). Vaak leek het wel of de FBI een grote familie was met Hoover als godfather. (Justitie als een grote kliek met Demmink als peetvader.).

In de reeks negatieve publicaties over hem was het in 1996 verschenen Official and Confidential het meest verwoestend voor Hoover. (De reeks negatieve publicaties die over Joris Demmink zijn verschenen zijn stuk voor stuk beschadigend maar nog niet verwoestend genoeg). De auteur toonde aan dat Hoover een homoseksuele travestiet was en, wellicht hiermee samenhangend, zijn agenten voortdurend met opdrachten bestookte om homoseksuele Amerikanen te schaduwen omdat die volgens hem een gevaar voor democratisch Amerika vormden. (De felle jacht door Justitie op kinderporno en zelfstandig opererende pedofielen maskeert de grote kindermisbruiknetwerken). In bijna alle recente publicaties over Hoover wordt melding gemaakt van een inmiddels beroemd ooggetuigenverslag waarin hij, verkleed als vrouw, deelneemt aan een orgie in het Plaza Hotel in New York. (In de beruchte Wabeke-papers wordt melding gemaakt van de avontuurtjes van Joris in huize Wabeke, de Pinocchiobar in Praag, het Anne Frankplantsoen etc. etc.). De maffia scheen op de hoogte te zijn van Hoovers seksleven en zou deze wetenschap gebruikt hebben om de FBI op afstand te houden. (De Turkse overheid zou op de hoogte zijn van de pedofiele activiteiten van Joris Demmink en zou deze wetenschap gebruiken om een gevaarlijke Koerdische tegenstander buitenspel te laten zetten). Dit zou de reden zijn waarom Hoover lange tijd ontkende dat in Amerika de maffia bestond. (M.b.v. Ybo Buruma en de Commissie Evaluatie Afgesloten Strafzaken is ontkent dat het bewijs tegen Baybasin was gemanipuleerd).

Veel informatie komt van een manuscript dat door Hoovers boezemvriend en rechterhand Clyde Tolson geschreven is. (We wachten af wie het eindverhaal over Joris schrijft). Via gesprekken, afluisterberichten en rapporten van de inlichtingendienst, afkomstig uit de memoires van Tolson, worden zonder enig voorbehoud de meest verborgen en pikante details van Amerika's machtigste leiders onthuld. (In Nederland wordt deze belastende informatie niet openbaar gemaakt maar gebruikt om politici en ambtsdragers te sturen c.q. te chanteren). In het manuscript komt de almachtige Hoover als een ware god naar voren, die presidenten kon maken en breken. (In allerlei publicaties komt Joris Demmink als een ware god naar voren die elke minister en staatssecretaris van Justitie kon maken en breken –Ha die Fred Teeven!-).

De op 77-jarige leeftijd overleden J. Edgar Hoover kreeg een staatsbegrafenis. Aan het slot werd vriend Tolson de opgevouwen vlag gebracht waarmee het stoffelijk overschot was bedekt. Het was een gebaar dat tot dan toe alleen voorbehouden was aan weduwen van beroemde overledenen.

Of Joris een staatsbegrafenis gaat krijgen is maar de vraag... Feit is wel dat er tegen die tijd heel veel mensen opgelucht adem zullen halen of in angst zitten van wat zijn erfenis zal zijn. Wie van de zogenaamde vriendjes van Joris de netjes opgevouwen Nederlandse vlag krijgt zal mij eerlijk gezegd een rotzorg zijn. Opgeruimd staat netjes.

Johan Doets

‹‹ Naar het overzicht

Reageer