Kamerleden over de Doofpotcultuur op Veiligheid en Justitie: gespeelde verontwaardiging!

05-02-2016

Bestaat er een doofpotcultuur bij het ministerie van Veiligheid en Justitie? Nu Nieuwsuur-journalist Bas Haan heeft aangetoond dat er gewoon keihard een ambtelijke opdracht is gegeven 'het bonnetje' niet te vinden verdringen onze Kamerleden elkaar om te roepen dat de onderste steen boven moet komen. Het is jammer dat 'onderste' al de overtreffende trap is, want die steen wilde men al vaker aan het oppervlak krijgen. Maar het is nooit gebeurd. En wie denkt dat dit nu wel gebeurt is op zijn zachtst gezegd naïef.

Het bonnetje van de Teeven-deal is maar één papiersnipper uit een gigantische doofpot die al bijna 20 jaar in stand wordt gehouden. Zeker is dat er veel bonnetjes in zitten. En ook zeker is dat Ard van der Steur niet de eerste minister is die het druk heeft met recht praten wat krom is. In de loop der jaren zijn zelfs regelrechte misdrijven in de doofpot van Justitie beland. In de Demmink-affaire zijn de meeste brisante schandalen aangetoond. Maar het allerergste is dat alle Kamerleden die nu met gespeelde verontwaardiging schande spreken over het bonnetje dat niet boven water mocht komen, er stuk voor stuk het zwijgen toe doen als het over de affaire Demmink gaat.

Ook bij Demmink waren bonnetjes al een heikel punt. Volgens traditie op Justitie zei minister Hirsch Ballin in 2009, toen bleek dat Demmink voor 13 mille bij elkaar dineerde en borrelde: "De gemaakte kosten zijn soms aan de hoge kant, maar van onrechtmatigheden is geen sprake". Voor € 5.000 waren er niet eens bonnetjes, en op de bonnetjes die er wel waren was van alles zwart gemaakt! Een techniek die recent in het rapport over Prof. Maat een hoogtepunt beleefde. Dat pikte de Kamer niet. Maar de zwartgemaakte bonnetjes van Demmink liet de Kamer wél passeren.

Lange reeks van schandalen
Opmerkelijk, want declaraties zonder verantwoording moeten te denken geven bij een topambtenaar van wie aannemelijk is gemaakt dat hij zich in binnen- en buitenland te goed heeft gedaan aan betaalde seks met jonge mannen. Lees de door de rechter als zorgvuldig en goed gedocumenteerd gekwalificeerde onthullingen van Koen Voskuil in het AD er maar op na. Het is maar één voorval uit een lange reeks die onder meer ook het Anne Frankplantsoen, seks op de achterbank van de dienstauto en Turkse jongetjes op bestelling omvatten.

Of leest u nog eens de getuigenverklaring die bevestigt wat al jaren zeer aannemelijk was, namelijk dat Demmink zich in de Pinocchio-bar in Praag ook niet wist te beheersen. Wat is nu erger? Dat hij seks had met minderjarige jongens of dat hij de kosten daarvan waarschijnlijk ook declareerde (of zich door de ambassade liet fêteren, alsnog op kosten van de belastingbetaler dus)?

Vergeet ook niet dat Demmink niet de enige was: uit het Rolodex-onderzoek in 1998 kwam duidelijk naar voren dat naast Demmink ook twee hoofdofficieren van justitie en een hoogleraar van de VU een rol speelden in een pedonetwerk dat op het punt stond opgerold te worden. Totdat, nét als de ICT'ers die het bonnetje van de Teeven-deal voor het oprapen hadden, de politie een halt werd toegeroepen. Het Rolodex-onderzoek was intern gelekt en men kreeg opdracht ermee op te houden. Alle ontkenningen dat Demmink in dat onderzoek genoemd zou zijn ten spijt: twee oud-politiemensen hebben het onder ede verklaard en het werd in een interview met NRC bevestigd door oud-hoofdofficier van justitie Hans Vrakking. Wilt u trouwens meer weten over het Rolodex-onderzoek? Dat is nou jammer: zelfs van Wikipedia is het weggepoetst, maar gelukkig is deze site er nog om e.e.a. na te lezen.

Justitie-traditie
De Tweede Kamer wil de onderste steen boven over de doofpotten op Veiligheid en Justitie. Als het maar niet over Demmink gaat, die 12 jaar persoonlijk hoofd-Doofpot was en zichzelf daarmee altijd uit de wind heeft kunnen houden. Agenda's raakten zoek en doken weer op al naar gelang hoe het hem uitkwam, om te 'bewijzen' dat hij sinds 1986 niet meer in Turkije was geweest. Terwijl uit officiële documenten van de Turkse Justitie blijkt "dat de autoriteiten in Turkije hebben vastgesteld dat Demmink [in 1996] wel degelijk in Turkije was en zich daar schuldig heeft gemaakt aan 'Ambtsmisbruik, gekwalificeerd misbruik van een minderjarige'". Dat document moest, ook volgens Justitie-traditie, overigens meermalen opduiken voordat er eens serieus naar gekeken werd (alvorens het weer zo diep mogelijk werd weggestopt).

En, het moet gezegd, niet alleen politici maar ook de Nederlandse media toonden telkens weer weinig interesse om de Demmink Doofpot te openen. Bekroop een journalist op enig moment toch de lust om Demmink aan de schandpaal te nagelen, dan werd hij of zij via een geïntimideerde hoofdredactie of een leger door de Staat betaalde advocaten al snel op andere gedachten gebracht.

" De onderste steen komt niét boven, want dan valt heel Justitie in elkaar," zei Harry Borghouts in 2015 voor de camera van Nieuwsuur. Wat weet hij ervan? Alles, want hij was de voorganger van Demmink als secretaris-generaal op Justitie. En hij was tégen diens benoeming, omdat hij wist dat Demmink bepaald niet van onbesproken gedrag en daardoor ronduit chantabel was. Niet handig, als je criminelen waarmee Justitie te dealen heeft daartoe openlijk gelegenheid biedt. Kennelijk hebben die er goed gebruik van gemaakt want als het aan onze 'verontwaardigde' politici ligt wordt er uiterst selectief ergens een steen boven gehaald, en blijft de Demmink Doofpot stijf gesloten. En dan te bedenken dat er, onder het mom van het bewaken van Staatgeheimen en de Staatsveiligheid, een Commissie Stiekem in het leven is geroepen met als werkelijk doel het in de doofpot houden van dit soort schandelijke misstanden. Een volstrekt ondemocratische commissie waaraan Tweede Kamerleden nooit zouden mogen deelnemen.

‹‹ Naar het overzicht

Reageer