Jan Dijkgraaf: waardoor pitbull Omtzigt losliet in de Demmink-affaire

19-10-2020

"Als het om complottheorieën gaat, ben ik de eerste die de opruiers in de meest onvriendelijke bewoordingen veroordeelt en die een diep medelijden voelt met de goedgelovigen die in het geleuter van die wappiesmisbruikers trappen. Eén uitzondering: de zaak-Demmink," aldus zelfverklaard 'professional buttkicker', columnist en publicist Jan Dijkgraaf in zijn 'Briefje van Jan aan Pieter Omtzigt' op ThePostOnline van 10 oktober 2020. Dijkgraaf vraagt zich af waarom Omtzigt namens het CDA jarenlang de kwelgeest van Joris Demmink was en daarmee opeens stopte. "Waarom?" Deze vraag is gerechtvaardigd, want vanaf 2012 hebben we op deze site menigmaal hoop geput uit de pitbullmentaliteit van Pieter Omtzigt. Wat hem voor de Demmink-zaak in een schoothondje heeft doen veranderen hebben we ons steeds afgevraagd. Het lijkt dat Jan Dijkgraaf de waarheid op het spoor is.

In november 2012 stelde Omtzigt, samen met zijn collega Oskam, zijn eerste 'indringende Kamervragen' over de Demmink-affaire aan de toenmalige ministers van Buitenlandse Zaken (Timmermans) en van Veiligheid en Justitie (Opstelten). De aanleiding was dat Demmink werd beschuldigd van verkrachting van twee minderjarige jongens in Turkije. Er werd bij hoog en bij laag beweerd dat hij daar nooit geweest was, terwijl verschillende documenten het tegendeel bewezen. Omtzigt maakte duidelijk zich niet met een kluitje in het riet te laten sturen. Hij moest lang wachten op antwoorden, die hij zelf publiceerde.

In een interview met KRO's Goedemorgen Nederland, toen de affaire de agenda van de Raad van Europa bereikte, was Omtzigt stellig: "Als je niet onderzoekt dan is er geen begin van juistheid. De regering moet in de benen komen." Na de halfslachtige beantwoording van de Kamervragen van november vroegen Omtzigt en Oskam het volgende voorjaar door over de rol van de Nederlandse ambassade in de VS in het ontkenningsspel rond Demmink.

In 2013 nam de druk op Omtzigt toe. Eerst oud-minister Donner en daarna Hirsch Ballin waarschuwden Omtzigt zich van verdere acties inzake Demmink te onthouden. Omtzigt was namelijk benaderd door een voormalig gevangenisdirecteur, die uit eigen waarneming meldde dat een (vroegere) assistente van Demmink ‘bijzonder geërgerd’ was geweest over het feit dat zij voor haar baas afspraakjes had moeten regelen met ‘jonge, minderjarige mannen’. Naar aanleiding van deze publicatie heeft Omtzigt er bij de redactie van de DemminkDoofpot op aangedrongen de opmerking over Donner en Hirsch Ballin onmiddellijk van de site te verwijderen, wat we hebben geweigerd. En of de druk van Donner en Hirsch Ballin nog niet genoeg was, liet Omtzigt rond die tijd in een interview met ThePostOnline weten dat hij ook nog door de Turkse geheime dienst werd geschaduwd.

Omtzigt en zijn collega lieten zich nog steeds niet geheel uit het veld slaan, getuige het feit dat zij in oktober 2013 opnieuw Kamervragen stelden over de kwestie. Er was namelijk uit in- en uitreisgegevens in het onderzoeksdossier gebleken dat Demmink op 20 juli 1996 in Turkije was, terwijl steeds bij hoog en bij laag was beweerd dat hij daar nooit was geweest.

In 2015 bleek van de strijdvaardigheid van Omtzigt weinig over. Inmiddels had hij de Demmink-zaak overgelaten aan VNL-Kamerlid Louis Bontes, maar toen die een motie indiende waarin hij de regering verzocht bij Turkije de druk te verhogen om mee te werken aan de rechtshulpverzoeken inzake Demmink, werd die motie weggestemd door VVD, PvdA... én Omtzigt's CDA. Omtzigt was blijkbaar tot inkeer gebracht. Hoe dat is gebeurd beschrijft Jan Dijkgraaf dus in zijn 'Briefje aan Pieter' van 10 oktober 2020:

Omtzigt was te gast geweest bij het NPO Radio 1-programma ‘Opvliegers op 1’ (van Erik de Vlieger) en "vertrouwde hem én zijn co-presentator Sven Hazelhekke na de uitzending toe dat VVD-premier Mark Rutte er hoogstpersoonlijk voor had gezorgd dat je van het Demmink-dossier werd afgehaald. Ik ben gestopt toen Sybrand Buma bij mij woest in mijn werkkamer kwam. Want die had van Rutte een opdracht gekregen dat ik moest stoppen met Kamervragen over Demmink. En toen heb ik het dossier overgedragen aan Bontes.” Een onthullend briefje van Jan, dat het lezen dus meer dan waard is.

Zondag met Lubach
Het programma Zondag met Lubach mag dan (terecht) stellen dat er heel veel 'complotgekkies' rondlopen in ons land, dit betekent niet dat iedereen die een 'complot' vermoedt ook meteen gek is. De Demmink Doofpot is sinds 2010 actief om bloot te leggen wat al die jaren op het hoogste politieke en ambtelijke niveau taboe is gebleven: opheldering over de handel en wandel van Joris Demmink, tot 2012 de hoogste ambtenaar op (toen nog gewoon) Justitie. Informatie die niet bij elkaar is gegoogled, maar door gedegen onderzoek en via getuigen en dappere klokkenluiders bij justitie zelf verkregen.

Naar aanleiding van deze aflevering van Zondag met Lubach ging Twitter los op het feit dat de producent van dit programma, Irene van den Brekel, de echtgenote is van minister Kajsa Ollongren van Binnenlandse Zaken en dat Lubach dus ook wel in het complot zou zitten. Wel opmerkelijk, maar dit lijkt ons toch te ver gezocht. Maar we hebben op deze site moeten constateren dat in het verleden bewindslieden als Donner ( "Geen rook, laat staan vuur", radio 1 journaal), Hirsch Ballin ( die steeds maar zweeg als het graf), Opstelten ( het 'niks aan de hand' Minerva-maatje van Demmink), Van der Steur ( opgelucht dat Turkije niet wilde meewerken) en Teeven ( de 'crimefighter' die zich verschool achter zijn geheimhoudingsplicht) werkelijk niets te gek was om Demmink uit de wind te houden. Dus om deze complotdenkers nu ook maar meteen voor gek te verklaren...

‹‹ Naar het overzicht

Reageer