De verdwijntruc van Justitie: vernietigde en zoekgeraakte agenda’s Demmink teruggevonden

14-12-2013

Je kon er vergif op innemen: agenda's van Joris Demmink die in 2011 nog waren zoek geraakt zijn volgens NRC Handelsblad weer gevonden. Minister Opstelten doet er alles aan om een dijkdoorbraak in de D-zaak te voorkomen. Zoals deze site op 1 oktober jl. al voorspelde, wordt daarbij niet op een verdwijntruc meer of minder gekeken. Nu het juridisch noodzakelijk is dat de agenda’s er wel zijn, kunnen zelfs vernietigde en zoekgeraakte stukken worden teruggevonden. Je hoeft geen helderziende te zijn om te voorspellen dat straks nog meer voor Demmink ontlastende stukken worden “teruggevonden”. En belastende verdwijnen of worden ingetrokken. Zoals de recente authentieke verklaring van een Turkse officier van justitie dat Demmink na 1986 ondanks diens ontkenningen wél degelijk in Turkije was. Een voor Demmink en Donner c.s. levensgevaarlijk bewijsstuk dat onder regie van het ministerie zal worden verzwakt dan wel ingetrokken.

Het Hof in Arnhem behandelt maandag 16 december het verzoek van twee Turkse mannen die beweren dat zij op minderjarige leeftijd in de zomer van 1996 in Turkije door Demmink zijn verkracht. Hun advocaat Adèle van der Plas bepleit bij het Hof dat het Openbaar Ministerie in deze zaak eindelijk tot vervolging van Demmink over gaat.

De verklaring van de Turkse Officier van Justitie speelt een cruciale rol. De voormalig topambtenaar heeft zelf en bij monde van zijn advocaat Harro Knijff steeds bezworen na 1986 nooit meer in Turkije te zijn geweest. Die bewering was altijd een rode draad in zijn verweer. Tijdens een zitting op 27 september bij de rechtbank in Utrecht herhaalde Knijff het maar weer eens (video). Zijn cliënt had de agenda’s er op nagekeken en vastgesteld dat hij die dagen in juli 1996 in Nederland en Brussel was geweest en zeker NIET in Turkije. Waarna De Demmink Doofpot onthulde dat Demmink twee jaar geleden nota bene tegenover de Rijksrecherche had beweerd dat al zijn agenda’s (werk en privé) en andere reisinformatie waren vernietigd dan wel zoekgeraakt. Er viél helemaal niets meer terug te vinden. En passant kreeg zijn werkster de schuld. Die was ’nogal van het opruimen’ en had blijkbaar de volledige zeggenschap over het agendabeheer van de voormalig secretaris generaal, zo lezen we heden in NRC.

Ieder weldenkend mens begrijpt dat het terugvinden van ooit vernietigde en zoekgeraakte agenda’s onmogelijk dus ongeloofwaardig is. Tijdens de zitting in Arnhem zal zijn strafrechtadvocaat mr. Wladimiroff er ongetwijfeld een mooie draai aan trachten te geven. En degenen die stellen dat de agenda’s gefalsificeerd zijn afschilderen als doorgeschoten complotdenkers. Niet de mannen die zeggen te lijden onder de gevolgen van seksueel misbruik door Demmink zijn het slachtoffer. Nee, als er iémand is die zich blijkbaar slachtoffer mag voelen, is het Joris Demmink. De inzet van zijn voormalige bazen Hirsch Ballin, Donner en Opstelten was en is om strafzaken tegen Demmink ten koste van alles te verhinderen of kapot te (laten) maken. Daarom betaalt Opstelten alle peperdure facturen van de voluit declarerende landsadvocaat op wie Demmink met grote regelmaat een beroep doet. Die dus door de belastingbetaler wordt gefinancierd. Een ander stelselmatig terugkerend element uit de D-aanpak van Hirsch Ballin, Donner en Opstelten: het systematisch dwarszitten, ontmoedigen en intimideren van media die zich in de affaire (willen) verdiepen. Raadsman Matthijs Kaaks van Stichting De Roestige Spijker zei onlangs dat er sprake is van een door het ministerie gecreëerd ‘chilling effect’ en dat berichtgeving over de Demmink-zaak taboe is verklaard.

Mediatechnisch gezien is er echter een wending in de zaak Demmink. Natuurlijk zijn er nog steeds omroepen en kranten die de zaak het liefst negeren en er hun journalistenvingers niet aan durven branden. Veelzeggend is in dit verband de uitzonderlijke apathie bij de staatsomroep NOS. Maar het besef dat de Demmink Doofpot niet nog eens jarenlang schadelijk door kan sudderen en op zijn minst een diepgaand, snel en onafhankelijk onderzoek verdient is groeiende. Het wordt voor het kamp Demmink steeds lastiger om beschuldigingen en belastende feiten uit de media te houden. Daar helpt zelfs geen gegoochel met agenda’s aan, integendeel. Zoals ook het verdonkeremanen of manipuleren van Turkse reisgegevens uiteindelijk geen zoden aan de dijk zal zetten.

Dinsdag 17 december zal advocaat Matthijs Kaaks tijdens een regiezitting bij de rechtbank in Utrecht (9.00 uur) aangeven welke getuigen Stichting De Roestige Spijker over Demmink wil horen. Zoals De Volkskrant recent meldde zijn daar wat de stichting betreft ook drie rechercheurs bij. Zij kunnen wellicht vertellen of zij bij hun onderzoek naar jongensprostitutie op de naam Demmink zijn gestuit. De naam van de man die eerst zei dat de onderste steen boven zou moeten komen. Maar die zich net als Donner en Opstelten steeds feller tegen openheid en onderzoek verzet.

‹‹ Naar het overzicht

Reageer