De topambtenaar, de Haagse pooier en zijn jongens

Op zaterdag 6 oktober 2012 publiceerde het AD een uitgebreide rapportage van journalist Koen Voskuil, die in Den Haag diverse getuigen heeft opgespoord die bereid zijn onder ede te verklaren dat Joris Demmink contacten onderhield met onderwereldfiguur en pooier Dick Willard en van hem minderjarige jongens 'afnam'. Deze verklaringen zeggen niet alleen iets over de seksuele moraal van de justitietopman, maar tonen ook aan dat hij zich door deze contacten met de onderwereld volstrekt chantabel heeft gemaakt. Daarmee alleen zou zijn positie als secretaris-generaal van Justitie als volstrekt onhoudbaar zijn. Onderstaand een aantal passages uit het artikel in het AD.

Begin jaren '80 is Joris Demmink (64) regelmatig samen gezien met de Haagse kinderpooier Dick Willard, zo verklaren drie mannen uit de Haagse Schilderswijk aan het AD. Ze zeggen getuige te zijn geweest van ontmoetingen tussen Demmink en Willard in een homosauna en een cafetaria. Bovendien beweren ze dat Demmink regelmatig minderjarige jongens ophaalde of naar zijn huis liet brengen. De justitietopman zelf zegt dat Willard 'volslagen onbekend' voor hem is en dreigt met juridische maatregelen tegen deze krant.

...

Joris Demmink is één van de invloedrijkste mensen van Nederland. Hij staat al 10 jaar aan het hoofd van het ministerie van Justitie, tegenwoordig Veiligheid en Justitie. Als directeur-generaal Rechtspleging was hij betrokken bij de benoeming van rechters en officieren van justitie. Zijn imposante justitiecarrière begon hij in 1982 als plaatsvervangend directeur- generaal Politie.

In deze periode is Demmink gezien samen met kinderpooier Dick Willard, verklaren meerdere bronnen. Zo ook de voormalig leider van een Haagse hasjbende: "We probeerden altijd aan informatie te komen, dus volgden we politie- en justitiemensen of braken bij ze in. We gebruikten dezelfde methoden als de politie. We schaduwden mensen, achtervolgden ze. Noem het contraspionage." De Hagenaar wil niet met zijn naam in de krant worden genoemd, maar zegt: "Bij de rechter ben ik bereid alles onder ede te verklaren."

De hasjhandelaar zegt de identiteitspapieren van Demmink te hebben gezien toen hij begin jaren '80 inbrak in de bij homo's populaire sauna Ceasar Sports aan de Mauritskade in Den Haag. Omdat in deze sauna veel hooggeplaatste lieden kwamen, zocht de Hagenaar in die kluisjes naar belastende informatie. "Wij trainden boven de sauna in de sportschool van Chris Visser en ik kon aan een moedersleutel van die kluisjes komen. Zo heb ik de identiteitspapieren van Joris Demmink gezien. Hij werkte toen nog voor Defensie, niet Justitie."

Ook over de intimidatie waarmee veel media en klokkenluiders te maken hebben gehad, komen duidelijke signalen in het artikel naar voren:

"Een directeur-generaal van Justitie die contact zou hebben met een zware crimineel, dat is op zich al opmerkelijk. Maar de bendeleden rapporteren later ook aan hun baas dat ze Joris Demmink hebben gezien met minderjarige jongens, aldus de Haagse bendeleider. "Mijn mensen zagen jongens bij hem in de auto stappen. Het ging om jongens van niet ouder dan 15 jaar. Het was algemeen bekend dat Dick Willard minderjarige jongens leverde voor seks. Later hebben we ook gezien dat er jongens bij hem thuis werden afgeleverd:' De Haagse crimineel noemt vervolgens het adres waar Joris volgens het kadaster sinds 3 juni 1985 woont.

We sporen meerdere personen op uit Willards voormalige vrienden- en kennissenkring, maar lang niet iedereen durft een verklaring af te leggen over de machtige justitieman. Een voormalige vriend van Willard raakt zelfs spontaan in paniek als we de naam Joris Demmink noemen. "Ik weet wie je bedoelt, maar hier wil ik absoluut niets mee te maken hebben. Ik ontken niet dat ze elkaar kenden, maar laat mij er buiten".

...

"Een bewoner van de Haagse Schilderswijk durft wél een getuigenis af te leggen. Hij heeft geen contact met de Haagse hasjhandelaar, maar onderbouwt diens verhaal. Want ook hij zegt begin jaren '80 te hebben gezien hoe Demmink een minderjarige jongen bij Dick Willard oppikte.

De 62-jarige Hagenaar slaat direct aan als we hem een oude foto van Demmink tonen: "Dat is hem." Hij weet ook de locatie te noemen; een cafetaria van Dick Willard in de Weimarstraat."

...

Hij herinnert zich dat Demmink het cafetaria meerdere keren met een 'Arabisch uitziend jongetje' verliet. "Dick Willard had altijd jongens om zich heen, meestal Marokkaantjes. Als Dick in de zaak was, hingen die jongens daar ook altijd rond. Demmink ging weleens bij Willard en die jongens aan tafel zitten. Ik heb hem ook meer dan eens de zaak zien verlaten met een van die jongens. Hij was een jaar of 15. Zeker niet volwassen, in elk geval."

...

"Willard dwong deze minderjarige jongens, vaak met geweld, tot seks en prostitutie, zo verklaren meerdere van zijn voormalige kennissen. Zoals oud-crimineel Nico van Empel (61), die jarenlang bij Willard in de Haagse Doedijnsstraat woonde."

...

Van Empel zegt dat Demmink meer dan eens bij het huis van Dick Willard naar binnen ging. "Eén van de klanten kwam in een dure auto die nogal opviel in deze straat, waar vooral Fordjes en Opeltjes stonden. Het was een man met een bril. Destijds wist ik niet wie het was, maar toen enkele jaren geleden foto's van Joris Demmink op internet verschenen, herkende ik hem meteen: dat was die klant van Willard uit de Doedijnsstraat. Ik heb ze meerdere keren samen gezien. Dick Willard pochte vaak over zijn klanten, ook over deze Demmink. Hij zei altijd dat het een heel hoge ome was. Willard waande zich onaantastbaar vanwege zijn contacten bij Justitie."

...

"Net als de Haagse hasjhandelaar en de 62-jarige Hagenees is Van Empel echter stellig over het contact tussen de hoge justitieambtenaar en de criminele jongenspooier: "Ik ben er niet zomaar van overtuigd, het is 100 procent zeker dat Demmink bij Willard thuis kwam. Ik heb dat zelf gezien en durf het onder ede te verklaren!"

= = =

Hoe Demmink elke aanval overleefde
(vervolgpublicatie Koen Voskuil, AD, ma 08-10-12

Haagse getuigen verklaarden zaterdag in deze krant dat Justitietopman Joris Demmink (64) begin jaren '80 contact had met een jongenspooier. Geruchten over kindermisbruik achtervolgen hem al jaren. Onderzoeken van de Rijksrecherche, de AIVD en journalisten leidden tot niets. Is dit het ultieme bewijs van zijn onschuld, of zijn onderzoeken bewust om zeep geholpen? Ex-politiemensen, ambtenaren van Justitie en een advocate plaatsen grote vraagtekens bij de resultaten.

Over twee weken houdt een omstreden topambtenaar zijn afscheidsfeest. De onthullingen van deze krant dat Demmink volgens ooggetuigen meerdere keren is gezien met jongenspooier Dick Willard staan namelijk niet op zichzelf. Sinds de herfst van 2003, toen twee bladen hem in verband brachten met jongensprostitutie in het Eindhovense Anne Frankplantsoen, wordt Demmink achtervolgd door beschuldigingen over kindermisbruik. Hij heeft ze altijd ontkend.

Lang voordat de eerste berichten in de media verschijnen, circuleren op het ministerie van Justitie al geruchten dat Demmink pedofiel zou zijn. Er wordt al over gesproken sinds de jaren '90, vertellen Justitiebronnen aan het AD. Demmink bekleedt dan de hoge post van directeur-generaal op het ministerie. Als minister Piet Hein Donner in 2002 op het punt staat Demmink te bevorderen tot secretaris-generaal, voelen twee topmannen van Justitie zich daarom genoodzaakt de Justitieminister te waarschuwen.

Eén van hen is minister van Vreemdelingenzaken en Integratie Hilbrand Nawijn, die daarvoor jarenlang als hoge ambtenaar op Justitie werkte. De ander is een topambtenaar die jarenlang samenwerkte met Joris Demmink. Nawijn en de topambtenaar wijzen Donner op de verhalen over Demmink en uiten hun vrees dat Justitie zware imagoschade zal oplopen.

Ondanks de waarschuwingen zet Donner de benoeming door. Hij wijst op een in 2001 uitgevoerd onderzoek van de geheime dienst AIVD die bij Demmink niets kon vinden, zo zegt een goed ingevoerde justitiebron: "Donner bevestigde dat hij de verhalen kende, maar refereerde aan een verklaring van geen bezwaar die door de AlVD was afgegeven. Volgens hem had niemand het bewijs dat het waar was."

De AIVD, die in 2002 de verklaring van geen bezwaar afgaf, was al minstens vijf jaar op de hoogte van de geruchten die over Demmink circuleerden. De toen nog BVD geheten geheime dienst deed mee aan een politieonderzoek naar hooggeplaatste ambtenaren die seks zouden hebben met minderjarigen. In dit onderzoek is ook de naam Joris Demmink gevallen.

ROLODEXONDERZOEK (zie ook feitenoverzicht bij 'Najaar 1998', red. DDD)
In 1997 duikt een bont gezelschap van rechercheurs van de Amsterdamse zedenpolitie, de Rijksrecherche en geheim agenten van de BVD onder in een kazerne van de Koninklijke Marechaussee in Utrecht. Voor deze geheime locatie is gekozen vanwege de extreme gevoeligheid van het onderzoek: de politie heeft aanleiding te denken dat onder anderen een professor, een directeur van een politie-instituut, twee officieren van justitie en mogelijk meer hoge ambtenaren zich te buiten gaan aan seks met minderjarigen.

Tijdens dit zogeheten Rolodexonderzoek, waar behalve de Amsterdamse politie ook de Rijksrecherche aan meewerkt, wordt ook Joris Demmink genoemd, zo vertelt een betrokken rechercheur. "Hij kwam niet voor in het Amsterdamse onderzoek. Een CIE-chef van de Rijksrecherche die meedeed aan Rolodex noemde de naam Joris Demmink. Dat was de eerste keer dat ik zijn naam hoorde." De herinnering van de rechercheur staat in contrast met wat Justitieminister Ernst Hirsch Ballin in 2007 over het Rolodexonderzoek zegt, namelijk dat 'de betrokken ambtenaar in het geheel niet was genoemd'.

Ondanks het geheime karakter ligt het Rolodexonderzoek binnen een mum van tijd op straat. Het lijkt er zelfs sterk op dat alle verdachten zijn ingelicht. Zo belt de professor met geen enkel jongensbordeel of sekshuis meer vanaf het moment dat hij wordt afgeluisterd. Een rechercheur: "Het was niet helemaal legaal, maar de maanden daarvoor hadden we zijn belgedrag kunnen analyseren via zogeheten printgegevens. Daaruit bleek dat hij regelmatig naar zulke sekslijnen belde. Ook bij huiszoeking bleek dat er spullen uit zijn huis waren verdwenen. Een stapel videobanden met kinderporno was bijvoorbeeld weg. De professor móest zijn ingelicht."

"Er waren meer gekke signalen dat er gelekt was," zegt een andere politieman die bij het onderzoek was betrokken. "Zo belde ineens een officier van justitie uit Den Haag over dit onderzoek, terwijl die man van niets hoorde te weten. Vanaf het moment dat dit onderzoek was opgestart, was het al stuk." Wie van binnenuit heeft gelekt is tot op heden onopgehelderd, maar het had duidelijk effect: geen van de hooggeplaatste lieden is ooit vervolgd.

Dat het Rolodexonderzoek lijkt stukgemaakt, heeft de huidige staatssecretaris van Veiligheid en Justitie Fred Teeven lange tijd gefrustreerd. Hij was als Amsterdamse officier van justitie betrokken bij het onderzoek. Vlak voordat hij zich in 2005 bij de VVD aansloot om Kamerlid te worden, heeft hij nog journalisten aangespoord in het Rolodex-onderzoek te duiken. Volgens twee journalisten heeft Teeven destijds beweerd dat als hij het ooit voor het zeggen kreeg bij Justitie, Joris Demmink onmiddellijk zijn biezen moest pakken. Maar ook een ambtenaar van Justitie zegt van Teeven te hebben gehoord: "Als ik bij Justitie kom, dan zorg ik dat Demmink weg gaat."

Toch werkt Staatssecretaris Teeven sinds 14 oktober 2010 samen met de omstreden Demmink. Naar verluidt is er onder regie van minister Ivo Opstelten een verzoenend gesprek geweest tussen beide mannen. Een oud-topambtenaar van Justitie concludeert: "Of Teeven heeft zijn verdenkingen tegen Demmink laten varen, of hij wilde dit baantje héél graag hebben."

ANNEFRANKPLANTSOEN
Niet alleen overheidsdiensten doen onderzoek naar Joris Demmink. In 2003 brengen weekbladen Panorama en Gay Krant gelijktijdig een verhaal uit over de Justitietopman. Hun onderzoek begint na de affaire rond PSV-directeur Fons Spooren, die wordt opgepakt wegens ontucht met minderjarige jongens in het Eindhovense Anne Frankplantsoen.

Panoramajournalist Fred de Brouwer en Gay Krant-hoofdredacteur Henk Krol verzamelen naar eigen zeggen tientallen verklaringen dat ook Joris Demmink het Anne Frankplantsoen bezocht voor seks. Bovendien vinden ze getuigen die zeggen dat Demmink een 'goede klant' was van een jongensbordeel in de Tsjechische hoofdstad Praag.

Daags nadat het verhaal in oktober 2003 verschijnt, reageert Justitieminister Piet Hein Donner als door een adder gebeten. Hij noemt de verhalen 'complete onzin' en 'riooljournalistiek'. In één week tijd maken hoofdredacteuren Frank Hitzert van Panorama en Henk Krol van Gay Krant een draai van 180 graden en trekken hun beweringen in. Na een persoonlijk gesprek bij Joris Demmink thuis schrijven ze in een hoofdredactioneel commentaar dat bronnen voor het verhaal onbetrouwbaar zijn gebleken.

Panoramajournalist Fred de Brouwer kan zich nog steeds opwinden over deze draai: "Ik wist daar niets vanaf. We zijn zelf in Praag geweest, waar de vaste chauffeur (Stefán Ficer, red.) en de eigenaar van jongensbordeel Pinocchio, Demmink direct van een foto herkenden. 'Dat is de Hollander, een heel goede klant van Pinocchio,' zeiden ze stellig en onafhankelijk van elkaar. Ik steek nog steeds mijn hand in het vuur voor deze bronnen. Mijn hoofdredacteur heeft mij verteld dat hij onder grote druk is gezet om dit verhaal in te trekken."

Oud-Panoramahoofdredacteur Frank Hitzert ontkent dat er druk op hem is uitgeoefend. "Ik heb samen met Henk Krol een gesprek gehad met Joris Demmink, verder heb ik met niemand van Justitie gesproken. Het was een deels juridische, deels pragmatische afweging om in een hoofdredactioneel commentaar gas terug te nemen. We hadden net het kort geding verloren dat door de deken van Weert was aangespannen, vanwege een artikel in dezelfde context. Die uitspraak beloofde weinig goeds voor een eventuele rechtszaak rond het Demminkverhaal. Daarop heb ik tot damage contml besloten."

Het blijft niet bij een hoofdredactioneel commentaar alleen, zo wordt duidelijk als een bron aan de NOS verklaart dat Panorama en Gay Krant op 30 oktober 2003 op het kantoor van Demminks advocaat Harro Knijff hebben moeten beloven nooit iets naar buiten te brengen over 'de deal' met Demmink Frank Hitzert zegt: "Destijds is inderdaad afgesproken dat we over de inhoud van onze gesprekken geen mededelingen zouden doen."

Als het AD aan Panorama vraagt om het oude Demminkdossier te komen bekijken, wordt de afspraak plotseling afgezegd nadat een juridisch medewerker dat dossier heeft opengeslagen. Ze mailt dat 'destijds als onderdeel van het mondelinge herenakkoord is afgesproken dat Panorama - direct noch indirect - op geen enkele wijze mee zal werken aan verdere publiciteit over de topambtenaar door andere media (mail van onze advocaat Kurt Stöpetie van 31 oktober 2003)'

Gevraagd naar een dergelijke afspraak, die Panorama vrijwel geen speelruimte meer zou bieden in de zaak-Demmink, zegt Hitzert: "Voor zover ik mij dat na bijna 10 jaar nog goed herinner, is nimmer een dergelijke deal gemaakt."

TURKSE AANGIFTES
Advocate Adèle van der Plas probeert al jaren voor elkaar te krijgen dat het Openbaar Ministerie (OM) vervolging instelt tegen Demmink. Ze verdedigt twee Turkse mannen die aangifte tegen hem hebben gedaan. Osman B. en Mustafa Y. beweren rond 1996 als tiener in Turkije door de justitieambtenaar te zijn verkracht.

Beide mannen hebben gedetailleerd verklaard hoe een politieman hem als straatjongen in Istanboel oppikte. Zo vertelt Y. hoe hij als 14-jarige jongen naar hotel Akgün werd gebracht, waar hij gedwongen seks had met een man die hij later identificeert als Joris Demmink.

De verklaring van Y. wordt ondersteund door onder anderen politieman Mehmet Korkmaz, die bevestigt hoe hij op last van zijn chef een straatjongen uitkoos en naar de hotelkamer van Joris Demmink bracht. "Bij de vestingmuur van Istanboel hebben we de straatkinderen opgezocht. We hebben die Mustafa toen gevonden en we hebben hem gebracht."

Joris Demmink ontkent alle beschuldigingen met klem en voert als alibi op dat hij na 1986 nooit meer in Turkije is geweest. Het OM liet de Rijksrecherche vorig jaar een zogeheten oriënterend feitenonderzoek instellen naar aanleiding van de Thrkse aangiftes.

Dat type onderzoek kent zijn beperkingen. Zo lang geen sprake is van een verdenking kunnen geen gegevens worden gevorderd en kunnen er geen rechtshulpverzoeken worden gedaan aan buitenlandse autoriteiten, laat het OM weten. Het Openbaar Ministerie was hierdoor ook onmachtig een compleet overzicht van Demminks dienstreizen op te vragen, stelt advocate Adèle van der Plas: "Het OM heeft mij gezegd dat zijn reisgegevens niet konden worden opgevraagd omdat er geen strafrechtelijke verdenking was."

Om dezelfde reden konden de Rijksrechercheurs niet naar Turkije afreizen om daar getuigen te horen, zegt Van der Plas. "We hadden in totaal vijf mensen in Turkije klaarstaan die konden bevestigen dat Demmink zich daar schuldig heeft gemaakt aan seks met minderjarigen. Maar het was weer hetzelfde liedje: omdat een strafrechtelijke verdenking ontbrak, konden zij niet worden gehoord. Het is een cirkelredenering, men wilde het gewoon niet onderzoeken." Wel is Mustafa Y. naar Nederland gehaald om zijn verhaal te doen. Het OM concludeerde twijfels bij zijn verklaring te hebben.

Ondanks alle geruchten, verhalen en aangiftes, zag topambtenaar Joris Demmink zich altijd gesteund door zijn ministers. Zowel Donner, Hirsch-Ballin als Opstelten heeft het publiekelijk voor hem opgenomen. Maar binnen het ministerie is er ook kritiek. Meerdere (oud-) ambtenaren van Justitie zeggen zich te verbazen dat Demmink nooit, al was het maar tijdelijk, van zijn post is gehaald. Een voormalig topambtenaar zegt: "Als er onderzoek naar een ambtenaar wordt gedaan, wordt hij altijd op non-actief gesteld tot het onderzoek is afgelopen. Bij Demmink is dat nooit gebeurd."

Nadat Adèle van der Plas in februari van dit jaar te horen had gekregen dat het Openbaar Ministerie het onderzoek naar de Turkse aangiftes tegen Demmink had stopgezet, concludeerde ze: "Voor de gemiddelde Nederlander zijn twee telefoontjes naar Meld Misdaad Anoniem voldoende om als ontuchtverdachte te worden aangemerkt. In de Turkse zaak liggen vijf verklaringen, maar ziet het OM nog steeds onvoldoende bewijs voor vervolging. Deze topambtenaar staat kennelijk boven de wet:'