"In Groot-Brittannië is het beschermen van pedofiele politici een zaak van Nationale Veiligheid"

28-11-2014

"In Groot-Brittannië is het beschermen van pedofiele politici een zaak van Nationale Veiligheid", kopt de spraakmakende Amerikaanse weblog Liberty Blitzkrieg. Wie aanneemt dat auteur Michael Krieger hier een flinterdun schandaalverhaal ophangt moet toch even verder lezen. Hij citeert het Britse dagblad The Guardian over twee kranten die in de jaren 80 wilden schrijven over 'high profile' misbruikschandalen, maar indertijd zgn. 'D-notices' ontvingen – waarschuwingen om informatie niét te publiceren omdat de nationale veiligheid in het geding was. De redactiechef van een van de kranten werd zelfs in zijn kantoor opgezocht en geïntimideerd door een 17 man sterke politiemacht. Waarover wilden deze kranten dan schrijven?

In het laatstgenoemde geval had de krant van voormalig Labour-minister Barbara Castle een dossier ter hand gesteld gekregen over een pedofielennetwerk in Westminster, waarin vooraanstaande politici actief waren. De andere krant wilde publiceren over een politieonderzoek naar een misbruikschandaal in het Elm Guest House in zuid-west Londen, waarin ook politici en hoge pieten bij politie en justitie een rol zouden hebben gespeeld. In dit schandaal zou zelfs een kind gedood zijn: Vishal, zoon van oud-magistraat Vishambar Mehrotra. Sterk verhaal? De Britse politiek heeft vorige week een grootscheeps onderzoek naar deze zaak gelast.

In Groot-Brittannië zijn de ogen hardhandig geopend door het viespeukennetwerk rond BBC-personality 'Sir' Jimmy Savile, die decennialang honderden slachtoffers maakte maar pas na zijn dood van zijn voetstuk donderde. Tientallen prominenten werden in zijn kielzog aan de schandpaal genageld. Daarna volgde het weerzinwekkende Rotherham-schandaal. En de laatste weken domineren dus weer nieuwe oude schandalen de Britse voorpagina's. In Nederland blijft de politiek wegkijken. Zo blijkt uit de passiviteit waarmee is gereageerd op de brisante getuigenverklaringen in de Demmink-verhoren begin dit jaar, en op de tergend lakse aanpak van het strafrechtelijk onderzoek naar de verkrachting van twee Turkse jongens in de jaren 90. Hoe schuldig zijn wegkijkende politici aan misdrijven die zo onbestraft blijven? Blogger Michael Krieger trekt een ontluisterende conclusie.

"De ziekste geesten, die hun destructieve fantasieën najagen, weten dat macht en aanzien de beste bescherming zijn om ermee weg te komen. Door hun status zou niemand het in zijn hoofd halen hen te beschuldigen van gruwelijke activiteiten en, als het al ooit zo ver zou komen, kunnen ze gemakkelijk het onderzoek de nek omdraaien. Helaas voor ons allemaal, dit is bij uitstek het geval," aldus Krieger op Liberty Blitzkrieg.

Volgens een reactie op de blog gaat het nog veel verder: Alleen wie men onder controle kan houden of chanteren, krijgt gelegenheid door te groeien naar de top. Treed je van het pad dat men voor jou in gedachten heeft, en je bedreigt daarmee de orde of het collectieve doel, dan is het in een paar seconden gedaan met je carrière. Bij kindermisbruik spelen nog grotere krachten dan bij 'normale' afwijkingen zoals een onbeheersbare seksdrive ( Dominique Strauss-Kahn) of de neiging zich in te laten met cocaïne of prostituees ( Eliot Spitzer)

Opvallend in alle misbruikschandalen is het gebrek aan zelfkritiek en de onwil om schoon schip te maken. De Tweede Kamer maakte zich wel in meerderheid druk over het misbruik in de Rooms-katholieke kerk, bemoeit zich met ieder individueel misbruikgeval dat de publiciteit haalt, maar wendt al jaren en masse het hoofd af als het gaat om de verdenkingen en beschuldigingen tegen oud-SG van Justitie Joris Demmink. Waar haalt het parlement het idee vandaan dat misbruik in de kerk door een commissie tot de bodem moet worden uitgezocht, terwijl affaires van Rolodex tot aan de recente aangiften van verkrachting in Turkije en de bizarre zaak van de Turkse Koerd Baybasin allemaal, nota bene onder leiding van de beklaagde zelf, onder tafel mogen worden geschoven.

Zijn ook in Nederland de ziekste geesten aan de macht, en gebruiken zij die om elk onderzoek in de kiem te smoren? Het is bijna niet te geloven, maar door de zichtbare en voelbare onwil bij Justitie, ministers en parlementsleden om openheid van zaken te geven begint de Demmink-affaire steeds meer gelijkenis te vertonen met de schandalen in Groot-Brittannië.

In Engeland liggen inmiddels de veiligheidsdiensten onder vuur "over de 'cover-up' van een pedofielennetwerk in Westminster, nu blijkt dat dossiers met officiële instructies om de media hierover de mond te snoeren begin jaren 80 zijn vernietigd," aldus The Guardian. Let wel: ook in de Demmink-zaak worden dossiers pas gevonden als ze de verdediging van pas komen, anders zijn ze vernietigd, zoek of staatsgeheim. En daarmee lijkt Krieger gelijk te hebben.

NB Hoe bijzonder is het dat in dit artikel links zijn opgenomen naar Wikipedia-publicaties over alle genoemde Britse schandalen en onderzoeken, terwijl het Wikipedia-artikel over het Rolodex-onderzoek in 2014 simpelweg is verwijderd?

‹‹ Naar het overzicht

Reageer