Britten keken massaal weg bij kindermisbruik. Nederland is geen haar beter.

04-03-2015

" Britten keken massaal weg bij kindermisbruik", kopt de NOS naar aanleiding van de zoveelste schokkende onthulling in Groot-Brittannië: het nieuwste schandaal is dat de afgelopen 15 jaar in Oxfordshire 370 kinderen blijken te zijn misbruikt. Eerder kwamen al schandalen aan het licht rond de inmiddels overleden BBC-presentator Jimmy Savile, en in het stadje Rotherham waar 1.400 kinderen structureel slachtoffer waren van misbruik. En er zit meer aan te komen, want er loopt in Groot-Brittannië ook nog grootscheeps onderzoek naar pedofielennetwerken in o.a. Westminster, waarin hooggeplaatste politici actief waren. Decennialang verzwegen, en nu pas mondjesmaat erkend en onderzocht.

De kop van het NOS-artikel is volledig juist, maar tegelijkertijd ligt de hypocrisie er duimendik bovenop. In Nederland wordt óók weggekeken van precies zulke schandalen, en daar doet de NOS zelf net zo hard aan mee. Net als de grote dagbladen, die iedere vunzige zwem- of hockeycoach de voorpagina gunnen maar echt grote schandalen bagatelliseren of zelfs compleet negeren en verzwijgen. De Demmink-zaak, die maar het topje van de ijsberg lijkt te zijn, is daar een schrijnend voorbeeld van.

"De onderzoekscommissie is vernietigend over leraren, hulpverleners en politie. De commissie noemt het schokkend dat het misbruik ongestoord kon doorgaan," aldus de NOS in het artikel dat duidelijk maakt dat klachten van slachtoffers totaal niet serieus werden genomen. "Premier Cameron wil kindermisbruik daarom als ‘nationale bedreiging’ beschouwen," schrijft de NOS. Opmerkelijk, want tientallen jaren gold juist het eventueel uitkomen van het misbruik, en vooral de misselijkmakende rol van vooraanstaande politici, als het belangrijkste risico voor de nationale veiligheid.

Britse media, die de misstanden in het verleden op het spoor waren, werden van overheidswege onder druk gezet van publicatie af te zien. Ondenkbaar in Nederland? Kijk er het verloop van de Demmink-zaak op na en er tekent zich precies hetzelfde patroon af. Ieder onderzoek naar Demmink werd de nek omgedraaid, nog voor het goed en wel begonnen was. En iedereen die het deksel van de doofpot kán halen, ziet er op het laatste moment van af. Een paar voorbeelden:

• Staatssecretaris Fred Teeven zei ooit tegen de redactie van EenVandaag dat hij vanwege de zaak Demmink voor de politiek had gekozen, en zou die zaak eigenhandig oplossen. Al snel na zijn benoeming tot staatssecretaris verdween die ambitie als sneeuw voor de zon.
• Dagblad NRC deed wel onderzoek naar het misbruik in de katholieke kerk, en schreef Demmink stevig de grond in naar aanleiding van zijn declaratiegedrag; maar ten aanzien van de misbruikverdenkingen tegen Demmink heeft NRC nooit het voortouw durven nemen.
• Toenmalig minister Donner benoemde Demmink als secretaris-generaal op Justitie, ook al was deze al jaren in opspraak. De AIVD had maar liefst 40 geruchten over de duistere levenswandel van Demmink moeten onderzoeken (er was volstrekt niets aan de hand, zult u begrijpen). Donner, nu vice-voorzitter van de Raad van State (ook wel onderkoning van Nederland), heeft alle aanwijzingen genegeerd en Demmink altijd de hand boven het hoofd gehouden: "Er is geen sprake van rook, laat staan van vuur."Nadat het Gerechtshof Arnhem het OM dwong (!) om Demmink te vervolgen wegens verkrachtingen in Turkije kreeg deze al direct een jaar de tijd om zijn sporen te wissenTalloze getuigenverklaringen onder ede, met de meest onsmakelijke details over het gedrag van Demmink, én oud-politiemensen die ook onder ede verklaarden dat Demmink én drie hoofdofficieren van justitie waren genoemd in het zgn. Rolodex-onderzoek in de jaren 90 naar een omvangrijke zedenzaak, én dat dit onderzoek van hogerhand is gesaboteerd: het leidde tot van alles maar niet tot enig serieus onderzoek van politiek of pers. Het Rolodex-onderzoek werd zelfs van Wikipedia gewist!
• Toen het gerucht de ronde deed dat Fred de Brouwer, oud Panorama-journalist die zich in het verleden uitgebreid in de Demmink-zaak had verdiept, met inside informatie naar Nederland zou komen, werd hij in Thailand (waar hij woonde) op brute wijze van zijn scooter gereden. Hij overleefde het niet. De politiek keek weg, niemand heeft zich ingespannen om de dader te achterhalen.
• Alle belastende getuigenverklaringen ten spijt, vond minister Opstelten het nodig om nog vóór het OM aan zijn strafrechtelijk onderzoek naar Demmink was begonnen alvast te melden: “ Het is niks, het was niks en het wordt ook nooit wat.” Opstelten en Demmink waren gezworen studievrinden bij Minerva, dus Opstelten kon het natuurlijk weten.
• Premier Rutte verwaardigde zich niet om fatsoenlijk antwoord te geven op Kamervragen van Michiel van Nispen (SP): in reactie op 6 vragen kreeg Van Nispen er welgeteld op één antwoord.
• Zes oud-gevangenisdirecteuren deden aangifte tegen minister Opstelten. Zij stelden dat hij een ambtsmisdrijf heeft gepleegd door het onderzoek naar Demmink te vertragen in plaats van aan te pakken. Ook president Corstens van de Hoge Raad liet bij zijn afscheid weten de uitspraken van Opstelten zeer ongewenst te vinden. Geen enkele fractie in de Tweede Kamer nam de moeite inhoudelijk te reageren zodat er met de aangifte niets is gebeurd.
• De laatste Kamerfractie die het aandurfde vragen over Demmink te stellen, Bontes/Van Klaveren, werd keer op keer met een kluitje in het riet gestuurd. Tweede-Kamervoorzitter Anouchka van Miltenburg presteerde het zelfs om een aantal vragen zonder overleg met de fractie te schrappen. Vervolgens bleek Opstelten keer op keer niet in staat de vragen op tijd te beantwoorden.
• Twee jaar lang werden het AD en journalist Koen Voskuil geïntimideerd door Demmink en zijn raadsman, die in een bodemprocedure (op Staatskosten!) rectificatie en smartengeld eisten naar aanleiding van een uitgebreid artikel in die krant over contacten die Demmink in de jaren 80 had met een criminele jongenspooier in Den Haag. De rechter oordeelde echter dat de krant zorgvuldige journalistiek had bedreven, dus Demmink haalde bakzeil maar nog altijd geniet hij bescherming op het hoogste niveau.
• Sterker nog: er gaat geen society-feestje voorbij in politiek Den Haag of Demmink is van de partij. Tijdens de nieuwjaarsreceptie van de commandant Koninklijke Marechaussee en 'Gouverneur der Residentie, trad hij aan via een erehaag en borrelde hij als formeel zedenverdachte even zo vrolijk met minister Opstelten.

Wie alle beschuldigingen en belastende verklaringen, waarvan vele onder ede of notarieel vastgelegd, op een rij zet begrijpt dat Demmink niet de enige is die ver buiten zijn boekje is gegaan. Het Rolodex-onderzoek zou voor vele andere hooggeplaatsten het einde van hun carrière hebben betekend, als het niet vroegtijdig van binnenuit was stukgemaakt. En zo ook ieder onderzoek naar Demmink als dat daadkrachtig en voortvarend zou worden uitgevoerd. Want als Demmink schuldig blijkt, vallen met terugwerkende kracht de koppen van een hele reeks ministers en topambtenaren. Daar heeft aan de top niemand belang bij, dus de doofpot blijft gesloten, koste wat kost. Zelfs al gaat het om kindermisbruik, een van de meest ernstige en verderfelijke misdrijven die de samenleving bezighouden.